Utanfor går det ei dame med konsentrasjonen festa til mobiltelefonen; ho skriv melding til ei veninne og skriv at ho skal koma så fort ho kan, men når ho har pakka telefonen vekk, står ho heilt i ro lenge. Ho græt ikkje, men dersom ein fylgjer med lenge nok, kjem det til synes ei dirring i den nedste leppa hennar.

Så tek ho seg i det, og står heilt i ro att.

Ein augneblenk seinare er ho på veg vidare. Heilt borte ved vindauget kan ein sjå korleis den eine foten blir plassert framom den andre, og så den andre framom den fyrste, om att og om att, og kvar sene og kvar muskel dreg og dreg -